Charakterystyka Kościoła
Kościół parafialny pod wezwaniem św. Klemensa pierwotnie był drewniany. Obecny, jak wynika z napisu na tablicy marmurowej
umieszczonej nad wejściem do kościoła, zbudowany został w 1626 roku z położonym na zachód od niego wolno stojącym budynkiem poklasztornym. Oba te zabytki zbudowane z fundacji braci Łubieńskich otrzymały zapewne taki kształt od początku w jakim zachowały się do naszych czasów. Jest to jeden z ciekawszych przykładów renesansowej architektury sakralnej na tym terenie.
Póżnorenesansowy kościół wągłczewski - murowany - jest zbudowany na planie prostokąta. Jednonawowy z niewyodrębnionymi na zewnątrz prezbiterium o tej samej szerokości. Oszkarpowany w narożach prezbiterium i wzdłuż nawy. Od północnej strony prezbiterium - prostokątna zakrystia z dwoma pomieszczeniami. Cały budynek obiegają dwa gzymsy.
Kościół posiada dwie kondygnacje okien - dolne prostokątne zamknięte półkoliście, w górnej kondygnacji okna okrągłe. Elewację zachodnią kościoła zasłania trójkondygnacyjna wieża zakończona hełmem barokowym ażurową dzwonnicą. Szczyt zachodniej nawy po obu stronach wieży ozdobiony ślepymi arkadami.
W styku północnej ściany wieża z zachodnią ścianą nawy cylindryczna wieżyczka mieszcząca klatkę schodową z kluczowymi otworami strzelniczymi. Dach dwuspadowy, pokryty ceramiczną karpówką z wieżyczką na sygnaturkę z datą 1875.
Drzwi główne
Drzwi główne wykonane są z drewna dębowego i pokryte blachą miedzianą. W blasze są tłoczone sceny biblijne. Prawe skrzydło przedstawia św. Klemensa - Papieża z 88 roku patrona Kościoła, lewe - scenę ukrzyżowania.
Drzwi boczne
W ścianie południowej znajdują się drzwi boczne, również dębowe, pokryte blachą miedzianą z wytłoczonym herbem Pomian. Od tej strony znajduje się także barokowa brama wjazdowa na plac kościelny.
Wnętrze
Wnętrze kościoła podzielone jest na trzy przęsła. Na ścianach występują odpowiadające im, zdwojone pilastry oparte profilowanym gzymsie cokołowym i dźwigające rozbudowane belkowanie.
Ołtarz Główny
Ołtarz Główny z bramkami i rzeźbioną grupą Ukrzyżowania pochodzi z. 1 połowy XVIII wieku, grupa Ukrzyżowania z 2 połowy XVII w. Figura Chrystusa umieszczona w centrum ołtarza, powszednie uważana na za cudowną, jest wykonana z drewna. Obok Chrystusa Ukrzyżowanego, postać Najświętszej Maryi Panny i św. Jana - umiłowanego ucznia Jezusa. Wyżej anioł trzymający chustę św. Weroniki, po bokach uskrzydleni aniołowie trzymający relikwiarze. Na mensie ołtarza piękne tabernakulum obrotowe z pelikanem w zwieńczeniu. Antypedium bogato rzeźbione z początku XVIII wieku z herbem Miechowa w części środkowej. Wszystkie elementy snycerskiej roboty przedstawiają motywy roślinne przypominające cechy charakterystyczne dla rzemiosła artystycznego Wita Stwosza.
Organy
Organy - 10-cio głosowe, w stylu rokokowym, ufundowane przez księdza Andrzeja Skowrońskiego w 1785 r. Trzyczęściowe, zwieńczone profilowanym gzymsem. Na zewnętrzych gzymsach znajdują się organy w kształcie wazonu. Ustawione na wysokim cokole zdobionym scycerką. środkowa część wypełnia uskrzydlony anioł. Na balustradach chóru muzycznego umieszczone są cztery postacie uskrzydlonych aniołów.
Ambona
Ambona - póżnobarokowa z XVIII wieku. Kształtem przypomina łódź na falach, widoczną os dtrony dziobu, z kotwicą przy prawej burcie. Nad łodzią wznosi się złamany maszt ze zwisającym żaglem. Łódź prowadzona jest przez delfina trzymającego w paszczy linę okrętową. Zejście z ambony jest po schodach z boku.
Ołtarz Anioła Stróża
Ołtarz Anioła Stróża - Jest ustawiony po lewej stronie nawy na północnej ścianie kościoła. Ołtarz barokowy pochodzi z pocz. XVIII w. Cały wykonany jest w kształcie bogatej, ażurowej ramy w liście akantu. Po środku tej bogatej ramy na zasuwie obraz Anioła stróża z XVII w. Głębiej obraz Serca Jezusa z XX w. W górnej części w zwieńczeniu ośmiobocznej ramy obraz przedstawiający świętego kapłana Po.bokach rzeźby aniołów. Antypedium rokokowe z napisem „In conspectu angelorum psallam tibi deus meus”.
Ołtarz św. Klemensa
Ołtarz św. Klemensa - znajduje się po przeciwnej stronie ołtarza Matki Boskiej, na ścianie południowej. Późnobarokowy z 2 połowy XVIII w. Obraz św. Klemensa z XVII w. okryty jest sukienką drewnianą z pocz. XVIII w. Na obrazie jest widoczna ciemnobrązowe kotara a z lewej strony mało czytelna scena cudu. Po bokach na wysokich cokołach rzeźby dwóch świętych Apostołów._Ponad profilowanym gzymsem rokokowe zwieńczenie z obrazem świętego Joachima i Anny nauczającej Maryję. Z lewej i prawej strony uskrzydleni aniołowie.