Historia Wągłczewa i Kościoła
Kościół parafialny pod wezwaniem św. Klemensa pierwotnie był drewniany. Obecny, jak wynika z napisu na tablicy marmurowej umieszczonej nad wejściem do kościoła, zbudowany został w 1626 roku z położonym na zachód od niego wolno stojącym budynkiem poklasztornym. Oba te zabytki zbudowane z fundacji braci Łubieńskich otrzymały zapewne taki kształt od początku w jakim zachowały się do naszych czasów. Jest to jeden z ciekawszych przykładów renesansowej architektury sakralnej na tym terenie.
Historia
Zobacz więcej
Charakterystyka
Zobacz więcejFundatorzy świątyni i klasztoru we Wągłczewie
Maciej Łubieński herbu Pomian
(1572-1652)
Urodził się 2 lutego 1572 r. w Łubnej. Kształcony w Sieradzu, Kaliszu, Poznaniu i Krakowie, w Niemczech oraz w Rzymie. Przyjął święcenia kapłańskie w 1617 r. i został prepozytem miechowskim. Od 1621 r. biskup chełmski a po pięciu latach poznański. W 1631 r. objął biskupstwo włocławskie. Od 1641 r. obdarzony godnością arcybiskupa gnieźnieńskiego i prymasa Polski. W czasie powstania ukraińskiego w 1648 r. kierował państwem i sygnował akty elekcyjne. Koronował w 1649 r. Jana Kazimierza na króla Polski. Zmarł w Łowiczu a jego doczesne szczątki spoczęły w rodzinnej kaplicy w Gnieźnie. Był niezwykle szczodrym fundatorem, nie tylko inicjując budowę ale także wyposażając wnętrza kościołów w dzieła sztuki, księgi oraz paramenty. W 1626 r. wraz z braćmi ufundował kościół i klasztor w Wągłczewie a jako prymas Polski wzniósł w 1644 r. kaplicę Obrazu Matki Boskiej Jasnogórskiej w Częstochowie.
Stanisław Łubieński herbu Pomian
(1573-1640)
Urodził się w Łubnej w 1573 r. Kształcony w Kaliszu, pełnił funkcję pisarza tego grodu. W 1591 r. dostał się na dwór królewski i w 1614 r. został regentem kancelarii koronnej. Podróżował z Zygmuntem III do Szwecji jako jego sekretarz i prowadził poufną korespondecję monarchy. Studiował w Perugii i w Rzymie otrzymując doktorat obojga praw. Po powrocie do kraju popierał politykę dynastyczną Wazów, towarzyszył królowi w czasie rokoszu Zebrzydowskiego, który opisał w dziele De motu civili. W 1618 r. otrzymał od władcy opactwo w Tyńcu. Od 1624 r. biskup krakowski a od 1627 r. biskup płocki. Zmarł 16 kwietnia 1640 r. w Wyszkowie. Był jednym z najbardziej wykształconych i światłych biskupów okresu potrydenckiego. Autor wielu pism, m.in. Brevis narratio profectionis in Sueciam Sigismundi III... (1593 r.); De motu civili in Polonia... (1627 r.); De ortu, vita et morte Mathiae de Bużenin Pstrokoński... (1630 r.).
Wojciech Łubieński herbu Pomian (1565-1640)
Urodził się w Łubnej w 1565 r. Był kanonikiem gnieźnieńskim od 1593 r., krakowskim od 1617 r. i płockim od 1632 r.. Pełnił funkcję sekretarza królewskiego. Wieloletni proboszcz pułtuski. Zmarł 5 października 1640 r. w Pułtusku.
Marcin Łubieński herbu Pomian (1570-1641)
Rektor Jezuitów w Kaliszu.